بسم رب الفاطمه الزهرا

گاهی از اینکه شما را مادر خطاب میکنم ازینکه هی خودم را به شما منسوب میکنم ازینکه با پررویی تمام اسم خودم را دختر بی بی گداشته ام ازین دست بالا گرفتن خودم ...میخواهم بمیرم،بمیرم بابت این جسارت

من از کجا؟دختری شما از کجا؟

من غبار قدم فضه تان هم نیستم مادر جان چه برسد به دختر شما!!!

وقتی به شما می‌اندیشم، از دست‌های تهی خویش شرمسار می‌شوم و بغضی که هر از گاهی میهمان گلوی خشک و گرفته‌ام است، آرام‌آرام می‌شکند و بر پهنای صورت گنهکارم می‌لغزد و جاری می‌شود. یک دنیا قافله اشک و آه و ماتم! پس با همین شبنم‌های دل گرفته وضوی عاشقی می‌کنم و به نام یگانه عالم و به یاد شما که نگین آفرینش تمام بانوان عالمید، نفس میکشم و باز زانوهای به زمین رسیده را میتکانم برای دویدنی دوباره...

دل داغدار من به تمام قامت به احترام شما می‌ایستد و در زاویه اندیشه‌هایش به شکیبایی شما فکر می‌کند و غم هایش برایش بی ارزش میشود.

پس چه زیبا ماردی مهربان برای پدر تنهایتان لقب گرفتید؛ که این مدال افتخاری بود که عجیب برازنده قامت و استقامت شما شد.

 پس از آن میثاق سبز در میعادگاه عشق، عاشقی کردید ...با نان و نمک علی عاشقانه ساختید و علی را هزاران مرتبه شرمسار شکیبایی‌ تان کردید. 

شما دختر برگزیده‌ترین معشوقه خدا بودید اما در تمام گرسنگی‌ها و خستگی‌ها، لب جز به تسبیح و تقدیس ذات مقدس خداوند  باز نفرمودید.

چه شقایق‌ها واطلسی‌ها و رازقی‌هایی به گلستان گل نشناس دنیا هدیه فرمودید که قصه پرپرشدنشان حدیثی است چون مثنوی یاس کبودتان که فعلاً در کنار زاویه ذهن من بماند تا بعد!

با مادر مادر گفتن ها کسی دخترشما نمیشود دختر باید شبیه مادر شود...

التماس دعا ای دار و ندار علی،ای بود ونبود حسن،ای مادر ارباب ما

بشم همونی که تو میخوای

بسم رب الشهداء والصدیقین

یاحسین علیه السلام

نجف رفتی،کربلا رفتی، کاظمین رفتی ،سامرا رفتی

مشهد الرضا هم که آمدی...خوش آمدی

التماس دعا

میخواهم متفاوت صدایتان کنم میخواهم کربلایی قاسم خطابتان کنم که کربلایی شدن مقامی بالاتر از حاجی بودن است

که کربلایی بودن را برای عالم صرف کردید...

البته گفته اید نه حاجی بخوانیمت نه سردار نه هیچ گفته اید بگوییم سرباز

کربلایی قاسم شهیدم جز روضه عباس برای پیکر بی دستت چه بخوانیم تا قلبمان آرام شود؟

کربلایی در رخوت و خواب عمیق بودیم خوب تکانمان دادید وقتش بود وقتش بود بیدارمان کنید ولو با خون پاکتان

راستی سردار لبخند مادر چه شکلیست؟

دستان بابا ؟واییییییی دستان بابا

آغوش ارباب؟وایییییی آغوش ارباب

رفیق رئوف ...

علمدار ...

همه بودند سردار؟

راستی در بزمتان شهید کاظمی هم بود؟

گفته بودید این فاطمیه جور دیگری است

راست گفتید فاطمیه امسال کنار خودِ خودِ مادرید فارغ از این دنیا و زنجیرهایش

آه آه آه ...التماس دعا سردار

التماس دعا شهیـــــــدکربلایی

که محتاجم

محتـــــــاج به دعایی به نگاهی

*این گل را به رسم هدیه تقدیم نگاهت کردیم

حاشا اینکه از راه تو حتی لحظه ای برگردیم

بسم رب الشهداءوالصدیقین

گفتند شهید شد

گفتم شهید بود

به آرزویش رسید

گوارای وجودش...

او برای ابد زنده است

او زنده تر از همیشه است

او برای همیشه با قدرت بیشتری سرداری خواهد کرد

حالم خوب نیست

یا حسین علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

شب جمعه بود شبی که نام ارباب بهش گره خورده شبی که  مادرزائر مزار حسینشه

از فرط خستگی خیلی زود خوابیدم ...

خواب دیدم زائر حرم قره عین المرتضی زینب کبری خواهر ارباب  هستم

تنها نبودم دونفر دیگه همراهم بودن یه نفرشون خیلی کوچولو بود اسمش حسین بود تو بغلم آروم خوابیده بود انگار من مادرش بودم...

از 15 سالگی چشم هایم حرم بانو را ندیده بود که الحمدلله در خواب حاصل شد

این روزها برای من غارتنهایی خیلی لذت بخش شده

این روزها همش دنبال ندیده شدن هستم

این روزها هیچ چیز به اندازه تنهایی حالم رو خوب نمیکنه

این روزها روی جدیدی از من به نمایش گذاشته میشه که خودمن هم تا بحال ندیدم و متعجبم ازین من

این روزها تو خلوت و تنهایی خودم کتاب میخونم،روی سفال نقاشی میکشم کیف چرم میدوزم و چای با طعم گل محمدی میخورم و برای خودم زندگی میکنم

 اگر بگذارند...

فردا به شرط حیات زائر رفیق رئوف خواهم بود ان شاالله

به یادتون خواهم بود ان شاالله

به یادم باشید

یا طبیب القلوب...

این روزها به قلبم زیاد فشار میاد

مردم سرزمینم این روزها حالشون خوب نیست غم دارند این روزها برای هرکس که غربالگری روان پرمیکنم با پرسیدن هرسوال اشک تو چشم هاشون حلقه میزنه و کافیه من ادامه بدم تا بغضشون بترکه و شروع کنن به حرف زدن

اما هم خودم حال روحی مساعدی ندارم و اگر بخوام حرف هاشون رو بشنوم داغون میشم هم بلد نیستم چی بهشون بگم تا آروم بشن چه راهکاری بدم برای مشکلشون...

وچقدر مردم در به در دنبال یکی میگردند که فقط گوش کنه فقط گوش کنه...

الهی بمیرم برای قلب های پر از دردشون اصلا حاضرم در دردهاشون شریک بشم ولی چیکار کنم؟وقتی نمیتونم تحمل کنم چیکار کنم؟وقتی کاری از دستم برنمیاد چی کارکنم؟

من مثل قبلا توانایی محرم اسرار شدن توانایی گوش شنوا برای درد دل ها رو ندارم من خیلی ضعیف شدم

سابقا گمان میکردم علم روان شناسی علم پرازریسک واشتباهه علمی که نمیشه خیلی روش حساب کرد علمی که همه جا جواب نمیده علمی که چندتا خارجی اومدن نظر دادن واصلا قابل مقایسه با علم پزشکی نیست چون روح و روان بسیار پیچیده تر از جسم هست

میدیدم وقتی باباعلی جان به زیبایی هرچه تمام تر1400سال پیش جوری از جسم وروح سخن میگه که روان شناسا تازه الان دارن به اون میرسن چه احتیاجی هست من برم سراغش؟

اما الان در مواجهه با مردم واقعا نمیدونم باید چیکار کنم تا خرابکاری نشه چجوری راهنماییشون کنم که ذره ای ،ذره ای کمکشون کنم

خیلی از مشکلات جسمی این روزها برمیگرده به روحشون رفتارهای عجیب و غریب بعضی بچه ها به نظرم ریشه اش برمیگرده به یسری عقده ها و مشکلات خانوادگیشون ...خوب میفهمم بچه ای که میاد و همه جا رو بهم میریزه و داروها رو پرت میکنه چقدر معصوم وبی گناهه و این یک مشکل روحی داره...

نمیدونم نظر دینم چی هست؟نمیدونم بابا علی چی میگه؟نمیدونم چی درسته چی غلط؟

فکر میکنم بالاجبار باید برم سراغش...سراغ روان شناسی

+شعر کنار وبلاگ باعث گریه ی عمیقی در من شد

اگر بشکند این ظرف سفالی...

چقدر ضعیفم و چقدر ظرف من کوچیکه و چقدر محتاجم به خدای صمد

قل هوالله احد

الله الصمد

ببخشش به خاطر امید هایی که به غیر تو بستم

درمان همه دردها کاش لب به سخن به غیر تو باز نمیکردم

به نام خالق زیبایی ها

همه مدارس رو تجربه کردم ابتدایی دخترانه و پسرانه شو دبیرستان دخترانه و پسرانشو (از راهنمایی فاکتور میگیرم)

اگه بخوام یه دسته بندی داشته باشم از نظر انرژی که میگیره و میزان شیطون بودن بچه ها:

1)مدرسه ابتدایی دخترانه=مدرسه دبیرستان پسرانه

2)مدرسه ابتدایی پسرانه=مدرسه دبیرستان دخترانه

بعد از مورد دو من یک عدد جنازه بودم یعنی نابود شدم یعنی من پر انرژی کم آوردم

دبیرستان پسرانه که کلا یه بار بیشتر نرفتم اون هم باالاجبار ولی خیلی خوب بودند منظم بدون هیچ شلوغ کاری

دبستان دخترانه ام که اصلا ماه فقط دلت میخواست همشونو بچلونی دسته به دسته با نظم و تربیب یک جا نشسته

اما اوه مای گاد از دبستان پسرانه

نعره هایی که همون بدو ورود به مدرسه معاون محترم میکشید تا این هارو کنترل و هدایت کنه که گاهی نعره جوابگو نبود و پس گردنی میزد

فک منم که سرویس کردند...

خانوم اجازه خوشبحالتون ناخوناتون بلنده به ما که اجازه نمیدن

خانوم اجازه ما اگر دندونامونو بهم بسابیم اشکال داره؟

خانوم اجازه ما آب دهنمونو قورت بدیم؟

خانوم اجازه چیکار کنیم قدمون بلند شه؟

خانوم اجازه دلمون درد کنه چیکار کنیم؟

خانوم اجازه انگشترتونو میتونیم ببینیم؟

و...

و دبیرستان دخترانه که منو همسن خودشون میدونستند و سریع دختر خاله شدند!یه سوالا میپرسیدند که من بر خودم لازم میدونستم در افق محو بشم!

دخترخالمم که تو همون مدرسه اس اسم منو بهشون گفته بود فکر کنید اسممو به اسم کوچیک صدا میزدند؟؟

تازه یکیشون گوشی درآورد با من عکس سلفی هم بگیره!!!!

ولی چقد خندیدیم به حدی که کم بود من دراز بکشم از شدت خنده

مدارس ابتدایی کلی با همکار عزیز دلم همراه بچه ها عکس گرفتیم شاید یکی دو تا شو براتون بعدا بزارم:)

الحمدلله رب العالمین

بسم الله الرحمن الرحیم

تا حالا قسمت نشده بود آش درست کنم،آش رو همیشه دسته جمعی میخوریم و بزرگترای مجلس درست میکنن

با خودم گفتم بلاخره که چی؟همیشه که قرار نیست کوچیک بمونم گفتم منم سری بشم تو سرا بدون هیچ پرسشی و بدون هیچ تحقیق و پیش زمینه ای دست به کار شدم

ولی خودمونیما چقد آسونه آش درست کردن اصلا کاری نداره...

جاتون خالی خیلی جا افتاده و عالی شد فقط یه مشکل کوچولو داشت اینکه تا بقیه یه قاشق داخل دهان مبارک میذاشتند بلافاصله وبی اختیار دست مبارک رو در حالی که همچون باد بزن بود جلو دهان حرکت میدادند.چرا؟چون بنده تا جایی که جا داشت فلفل ریخته بودم و وقتی طفلکی ها از سوزش دهان به کشک ها پناه میبردند قشنگ مثل اژدها آتیش میزد بیرون.چرا؟چون بنده تا جایی که جا داشت تو کشک ها سیر خام رنده کرده بودم

من خودم که تندی خورم با به به و چه چه میخوردم به بقیه هم کاری نداشتم

یک نکته کاملا مور مور کننده ولی لازم:قبل از سابیدن کشک ها حتما ناخن های همچون *** خود را از ته بگیرید که دیگران همراه آش کشکو ناخون میل نکنند.با تشکر

من به یه نتیجه کاملا غیر علمی رسیدم هر چی آدم حساس تر و دقیق تر باشه بدتره

شما نمیدونید من برای یک کیک درست کردن چه باکلاس بازیا در نمی آوردم!سفیده تخم مرغ از زرده جدا همراه شکربا همزن انقد میزدم که خوابم میبرد!شیر رو به دمای محیط میرسوندم آرد رو با همزن دستی خیلی آروم آروم و کم کم اضافه میکردم و کلی قرطی بازی دیگه ولی آخرش اونی نمیشد که تو عکسا میدیدم:)

یه شب ساعت 12:00بامداد به سرم زد کیک درست کنم آقا من اومدم همه مواد رو قاطی کردم و ریختم تو کیک پز

نمیدونید چه کیکی شد انقده پف کرد که در کیک پزو زد بالا :))

تو خیاطی هم همین داستان هارو داشتم خودمو برای میلیمترها اذیت میکردم

اما نباید سخت گرفت..درس بگیرید از تجربیات من خب؟

به نام خدای غریب نواز

امروز قلبم را دل پراز زخمم را با یادتان با زیارتتان آرام کردید

ای شاهزاده رم که شاهزادگی سرزمین پهناور رم برایتان بی ارزش تراز ذره بود و شدید شاهزاده قلب پسر رسول خدا شدید عروس بی بی دوعالم...

چقدر زیباست بانو که بی بی عروسی برای پسرش برگزیند که اصلا مسلمان نیست

اما در مسلمانی گوی سبقت را از زنان عالم ربوده است

شما با عروس بی بی شدن از غریبی درآمدید

بانو دختر بی بی دارد از غریبی میمیرد نگاه مادرانه تان کافیست برای تمام درد های بی درمانش

راستی بانو چه شد که شدید برگزیده چه شد که شدید مادر ولی خدا چه شد که شدید عروس بی بی؟؟

السلام علیک یا ام ربیع الانام و صاحب صمصام

عالَم به نزد حضرت مهدی ادب کند

مهدی خودش به محضر مادر مؤدب است

+لازم میدونم بار دیگه ازاین تریبون اعلام شکر گزاری کنم برای شغل سراسر از عشقم دراین شغل بیشتر از همیشه احساس مفید بودن میکنم ماجراهای عجیب و غریبی هم که به وفور در حال اتفاق افتادنه رو سر فرصت با شما به اشتراک خواهم گذاشت

ولله الحمد...

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی فاطمه و ابیها وبعلها وبنیها وسرالمستودع فیها

کی گفته بچه مسلمون باید یه گوشه بشینه و به کارهای اقتصادی نزدیک نشه؟؟

خیلی غم انگیزه ما از معصومین علیهم السلام فقط جنبه معنوی و معرفتیشون رو میبینیم

حضرت امیر ...بی بی دوعالم...امام مجتبی...خدیجه کبری...علیهم السلام همه این بزرگواران فعالیت اقتصادی درحد عالی داشتند.

اگر بی دین ها پولدار های یک جامعه باشند که جامعه به بی راهه میره!

هنوز بئر علی های شهر مدینه داره به خلق الله آب گوارا میده!

ابوترابی که از چاه خارج نشده چاه رو وقف میکردند.

ام ابیهایی که باغی به بزرگی فدک رو اداره میکردند و چند نفر از کنارش روزی میخوردند.

من آدم مادی نیستم و با کمترین پول قادرم به حیات خودم ادامه بدم پول هیچ وقت برام مهمتراز دل خوش نبوده و معتقدم اکسیر زندگی عشق هست ، عشق به هرچیزی...

با وجود رفاه مالی هیچ وقت ول خرج نبودم وهنوز پول توجیبی های آقا جونم رو دارم که برکتش تمومی نداره

مهم تر از میزان پول برکت اون پوله...

خسیسم نیستم واقعا

اما من دختر بی بی میخوام مثل حضرت مادر یه فعالیت اقتصادی راه بندازم فعالیتی که هم سودش تو چشم من بره هم بقیه:)

سرمایه ام زیاد نیست ولی من قادر هستم با همین سرمایه کم اونقدر تلاش کنم تا به نتیجه برسم .

خیلی ها بگم گفتن طلا بگیر دلار بگیر بورس سرمایه گذاری کن

ولی اینها هیچ کدوم در شان شیعه نیست

اساتید و علما در خدمتتون باشیم اگر راهنمایی بفرمایید و از تجربه هاتون بگید ممنون میشم:)

پ.ن1:جدا برام یه سوالی پیش اومده استاد پناهیان مثل من فکر میکنه یا من مثل اون؟

دریافت

پ.ن2: این پست هم مثل همیشه برای خودم زیاد نوشابه باز کردم

پ.ن3:آقا اونروز یه بچه رو میخواستم واکسن بزنم اولش که زمین و آسمونو بهم دوخت بعد یهو چشمش افتاد به انگشتر عقیق خوشرنگم دیگه ول کن انگشتر ما نبود بهش گفتم برو یره من کل بازار رضا رو طی کشیدم تا این انگشترو پسند کردم اونوقت یک کاره بدم به تو هیچی دیگه پیچوندمش

نتیجه گیری اخلاقی:من خیلی هم خسیسم

نتیجه گیری ورزشی:من بولوف زیاد میزنم و نوشابه زیاد باز میکنم شما باور نکنید

نتیجه گیری مع الفارق:بلند پروازی من گوش فلک رو کر کرده

ولله الحمد..

بسم الله الرحمن الرحیم

یه مدت مربی باشگاهمون براش کاری پیش اومد و باشگاهو سپرد به من!

من هم اولین کاری که در جهت مربیگری و رئیس بازی کردم این بود که اون فلش لامصب رو با اون آهنگای جفنگش به یغما بردم و اسپیکرو به گوشیم وصل کردم ...حالا هرچی گوشیمو زیرورو میکنم دریغ از حتی یه آهنگ ملایم

فقط سخنرانی و مداحی...

آقا ما اومدیم ازون مداحی قشنگامون گذاشتیم ...موج غرغرات سرکار الیه ها به سمتم سرازیر شد

بنده هم با زبون نرم خامشون کردم و راضی شدن

درگام دوم مربیگریم خواستم برم عکس اون گولاخارو از دیوار بکنم  آدم به جای انگیزه میگرخه وقتی به اونا نیگا میکنه

اما خاله دختر گفت اگه اونا رو بکنی فاطمه خانوم(مربی باشگاه)ازینجا شوتت میکنه بیرون...منم منصرف شدم

نوبت رسید به ورزش های گروهی با اعتماد به نفس و بسم الله شروع کردم فقط یه مشکل کوچولو این وسط وجود داشت .من چهارتا حرکت که میرفتم دیگه بعدش به ذهنم نمیرسید چه حرکتی بزنم!

و میگفتم خب آب بخورید و تاوقتی آب نوش جان میکردن به خاله دختر چشمک میزدم میگفتم کدومو برم ؟اونم مگفت همشو برو!

و من ازخودم حرکت اختراع میکردم و تموم میشد

یه مشکل دیگه ای که وجود داشت این بود که من اصلا نمیتونم روحیه جدیمو حفظ کنم و وسط توضیح دادن به تازه واردا میزدم به در مسخره بازی و تایم تموم میشد و هنوز اونا برنامشونو نرفته بودن

هیچی دیگه تو اون چند روز گند زدم به باشگاش:))

خدا یه چیزی میدونسته من رو معلم نکرده اصلا استعدادشو ندارم

الان یه چند وقتی هست نرفتم باشگاه به دودلیل: باشگاه از خانه مان دور است و اینکه واقعا نمیرسم!

اما اومدم با خودم سبک سنگین کردم دیدم پشت این ورزش من چه هدف های والایی وجود داره نمیشه کنارش گذاشت و هرجورشده باید احیا بشه

ازجمله هدف هاش اینه که من قراره مادر بشم و باید قبلش خودم رو قوی کنم و...اووو چقد زیادن هدفای ورزش

همین دیروز دوباره استارتشو زدم تا وارد باشگاه شدم فاظمه خانوم اومد استقبال و دست وروبوسی و ...که کجا بودی؟که دیروز بهت فکرمیکردم...

فک کنم باز برام یه خوابایی دیده:))

خدا بخیر کنه

ولله الحمد...