بسم الله الرحمن الرحیم
این روزها حال و هوایی کریمانه دارد این روزها اسلام یتیم میشود این روزها شیعه امام غریبش حسن را ازدست میدهد این روزها دل ما گره میخورد به معین الضعفا شمس الشموس حضرت سلطان...
همه شان نور اند نور واحد نور علی نور...به همه این نور های مقدس حس پدری دارم،
وایییی اسم پدر که می آید کبوتر خیالم پرواز میکند به شهر رویایی ام نجف زیر لب زمزمه میکنم:
پدری ام پدری ام من مسلمانم و دختر علی ام...
دلم هوایی میشود بابایی میشود
واااااااای که وقتی تو را بابا علی جااااااان خطاب میکنم همه سلول های بدنم غش میکنند از نام زیبایت باباعلی جاااااان...وای که دلم قنج میرود وقتی تو را ابتاه خطاب میکنم...خوش بحالم خوش بحال شیعیانت که بابایی چون تو دارند
براستی چه دارد آنکس که تو را ندارد؟
میدانی که دخترت چقدر بابایی است...میدانی که وقتی نهج البلاغه ات یا سخنی از شما میخوانم یا فضائلی ازفضائلتان را دستم را مشت میکنم بر سینه میکوبم درحالی که ازشدت انفجار احساس دندانهایم را میفشارم میگویم جاااانم جاااانم بابا علی جااانمالهییییییی من به فدای شما بشم الهیییییییی قربون شما بشم و اشک در چشمانم حلقه میزند واین نهایت احساسات دختری به بدی من نسبت به بابایی به خوبی شماست...
بابا علی جان میدانی که دخترت چقدر بابایی است ...
دختری نکرده ام در حقتان نمک خورده ام نمک دان شکسته ام ...
اما شما بابایی را درحقم تمام کرده اید...
بابا جان این احساسات بی نهایت من نسبت به شما کار دل است یا نظر بوترابی شماست؟؟که انقدر جان جانان هستید که مرا به فرزندی قبول کردید وآتش عشقتان را در قلبم مشتعل نموده اید...
اگر هم برای شما کاری نکنم اگر هم دختر خوبی نباشم بازهم دلم خوش است که شیعه ام...به هیچ دردی هم نخورم سیاهی لشکر که هستم سیاهی لشکر جمع کسانی که نامشان شیعه مرتضی علیست...
صورتم فرش قدم هایتان...نمیدانم چه پیش آمد که کبوتر دل عاشقم به سمت شما به پرواز درآمد...پدری ام پدری ام مثل حسن ع مادری ام
بابا جان در این روزها که دلم امام رضایی است حضرت سلطان شاهنشاه دلم باز دست کریمانه اش را بر سرم کشیده و رافت بی نهایتش را دوباره شامل حالم کرده،مهربان پدر!فرزند مهربانتان مرا به طعام بهشتی دعوت کرده است...در عمق دلم فریاد میزنم منو این همه خوشبختی محاااااااااله
جان به فدای شما وفرزندان اطهرتان
حتی بین امتحانات هم فاصله ای نبود تا نفس بکشیم،به امتحان ادبیات که رسیدم گفتم آخ جون یه درس عمومی و نسبتا راحت،سه واحد بود ونمره اش مهم وتاثیرگزار ولی من دیگه جون خوندن نداشتم بس که بی خوابی کشیده بودم شعر حفظی هارو یه نگاهی انداختم و یکمی تاریخ ادبیات...تخت خوابیدم...صبح که بیدار شدم دیدم داره استرسه میاد با خودم گفتم بلاخره از سر کلاس یه چیزایی یادت هست نگران نباش خدا باتوست
زوووووووود؟!؟!؟!من دارم میرم خونمون
دقیقا به همین دلیل بهش می گن غده سرطانی