بسم الله الرحمن الرحیم

تا حالا قسمت نشده بود آش درست کنم،آش رو همیشه دسته جمعی میخوریم و بزرگترای مجلس درست میکنن

با خودم گفتم بلاخره که چی؟همیشه که قرار نیست کوچیک بمونم گفتم منم سری بشم تو سرا بدون هیچ پرسشی و بدون هیچ تحقیق و پیش زمینه ای دست به کار شدم

ولی خودمونیما چقد آسونه آش درست کردن اصلا کاری نداره...

جاتون خالی خیلی جا افتاده و عالی شد فقط یه مشکل کوچولو داشت اینکه تا بقیه یه قاشق داخل دهان مبارک میذاشتند بلافاصله وبی اختیار دست مبارک رو در حالی که همچون باد بزن بود جلو دهان حرکت میدادند.چرا؟چون بنده تا جایی که جا داشت فلفل ریخته بودم و وقتی طفلکی ها از سوزش دهان به کشک ها پناه میبردند قشنگ مثل اژدها آتیش میزد بیرون.چرا؟چون بنده تا جایی که جا داشت تو کشک ها سیر خام رنده کرده بودم

من خودم که تندی خورم با به به و چه چه میخوردم به بقیه هم کاری نداشتم

یک نکته کاملا مور مور کننده ولی لازم:قبل از سابیدن کشک ها حتما ناخن های همچون *** خود را از ته بگیرید که دیگران همراه آش کشکو ناخون میل نکنند.با تشکر

من به یه نتیجه کاملا غیر علمی رسیدم هر چی آدم حساس تر و دقیق تر باشه بدتره

شما نمیدونید من برای یک کیک درست کردن چه باکلاس بازیا در نمی آوردم!سفیده تخم مرغ از زرده جدا همراه شکربا همزن انقد میزدم که خوابم میبرد!شیر رو به دمای محیط میرسوندم آرد رو با همزن دستی خیلی آروم آروم و کم کم اضافه میکردم و کلی قرطی بازی دیگه ولی آخرش اونی نمیشد که تو عکسا میدیدم:)

یه شب ساعت 12:00بامداد به سرم زد کیک درست کنم آقا من اومدم همه مواد رو قاطی کردم و ریختم تو کیک پز

نمیدونید چه کیکی شد انقده پف کرد که در کیک پزو زد بالا :))

تو خیاطی هم همین داستان هارو داشتم خودمو برای میلیمترها اذیت میکردم

اما نباید سخت گرفت..درس بگیرید از تجربیات من خب؟