بسم الله الرحمن الرحیم

توقع و نگاهمان را باید به دین درست کنیم

دین صرفا به معنای بد نشدن و گناه نکردن ما نیست اصلا هدف دین این نیست

هدف دین لذت عمیق انسان هاست

مگر لقاالله لذت نیست

مگر بابا علی لذت نمیبرد از گریه های شبانه اش...

الدین حبور...

دین کاری میکند ازساده ترین کارها لذت ببری

فلسفه دین لذت است دیندار کسی که حال میکند و کیف میکند به طوری که بقیه حسرت حال اورا میخورند

هرلذتی خیلی عمیق باشد حلال است شک نکن

هرلذتی عمیق نباشدخیلی کیف ندهد حرام است

البته همه شان  نه گاهی میگذارند کمی بچشی تا درک کنی چه خبر است...

لذت هایی که مانع میشود من به لذت عمیق برسم شادی که بعدش غم است حرام است...

به لذت های کم قانع نباشیم ماباید از قدرت نشاطی که کسب میکنیم کوه را جابه جا کنیم با همه وجود زندگی کنیم

این بیت شاید مرتبط باشد:اگر لذت ترک لذت بدانی دگر لذت نفس لذت نخوانی

چند دعا میکنم ازته دل آمین بگویید

پرودگارا لذت عبادتت را به ما بچشان لذت بندگی را بیشتر از تمام لذت های دنیا به ما بچشان خدایا شادمون کن خدایا به ما کیف و حال عمیق بده خدایا هرچه به پایان عمرمان نزدیک تر میشویم مارا خوشحال تر کن(این آخری را اهل دل درک میکنند)

پیشنهادانه:صوت های رمضان سال گذشته با عنوان راه های رسیدن به حال خوش معنوی ونشاط زندگی استاد پناهیان(اینجا)

پ.ن:اینکه این روزها این همه پرحرفی میکنم و پست میذارم به خاطر اینه که دوست دارم حس های خوبم رو با شما به اشتراک بذارم:)

هیییییی... یعنی جان چه باشد که فدای شما کنم؟این متاعیست که هر بی سروپایی دارد...

یعنی من چطور اززیر این همه دِین بلند شم؟

یعنی الان من در افق محو شم؟

بعید نیست اون روزی که نام یکی از پسرامو رئوف بزارمو با هربار صدا کردنش دلم به یاد رافت شماغنج بره

آقا جانم بهتره بگم عموجانم هنوز از اظهار دلتنگی ام یک روز رد نشده همه موانع را برطرف میکنی و از تفضلت در روز زیارتی ات(چهارشنبه) مرا میهمان حرم میکنی؟

بگو چه کنم؟ خودتان بگویید برای عرض تشکر چه کنم؟

من با تو زندگی نکنم؛ پیر می شوم

 بی تو من از جوانی خود سیر می شوم 

من در شعاع پرتو شمسُ الشُّموسی ات

 بی اختیار پیش تو تبخیر می شوم

السلام علیک یا شمش الشموش یا امام الرئوف یا حبیبی یا رفیقی یا طبیبی...

(چی جوری از تو دست بکشم؟:دریافت حجم: 5.73 مگابایت)

بسم الله الرحمن الرحیم

بنا را براین میگذارم که این آخرین ماه رمضان عمرم باشد

غم تمام شدنش آنقدر عمیق است که خواب را از چشمانم ربوده ...با اینکه خواب را هم عبادت محسوب میکند اجباری میخواهد مقربم کند...

خدای بینظیریست دیگر چیکارکند؟چطور به زور بغلم کند؟

دلم ازهمین الان برای این شهر تنگ میشود برای این ضیافتی که نظیر ندارد...

اضطراب از دست دادن و بهرمند نشدن دارم...

انگار هنوز مناجات شعبانیه در خونم جریان دارد

الهی فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِیناً لَکَ مُتَضَرِّعاً إِلَیْکَ

                                                                        ***

مولای مهربان تر از مادرم میخواستم نوع مصاحبت با شما راتغییر دهم بخندم و سرشار باشم و ...

اما انگار این عادت دیرینه بعد از زار زدن در دامنت و آرامش آغوشت و دست نوازشت بعد از چشم های بارانی بسی میچسبد و من را شدید محتاج و دلتنگ کرده...

پس میبارم میبارم ازدوری ات از محرومیت دامانت از میهمانی بدون حرمت...

این ها نارضایتی نیست کار دل تنگ است آقاجان

فقط اگر شب های قدر هم دور ازتو باشم چه کنم؟آنجاست که دیگر باید برای دلم رخت عزا به تن کنم

مریض بستر عشقم، شفا نمی خواهم

 که مرهم دلم از نسخه و دوای رضاست

                                                                        ***

به وقت یکم رمضان کتاب شهر خدا راکلید میزنم به توکل نام اعظمش...

                                                                         ***

خدایا ضیافت بدون صاحبمان صفایی ندارد

اللهم عجل لولیک الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم

برای درمان درد هایم به قرآن رو آوردم قرآنی که شفاست...

چند ماه است که هی میخوانم و نمی یابم نه شفا را نه آرامش را...

یک داروخانه مجهز را در نظر بگیرید که تمام داروهارا برای هردردی دارد هرگرفتاری که به داروی خویش برسد و ازآن برداشت نماید بهره مند خواهد شد

بیمار نمیتواند از دم دست همه داروهارا بخورد تا به درمان برسد!

قرآن کتابی است که برای هردرد درمانی دارد و کتابی است که برای هر کس هدایتی دارد و شفایی می آورد.برای یک بیمار گاهی بیش از یک آیه لازم نیست.

آنچه در خود قرآن از آن یاد شده تلاوت آیه هاست و انتخاب آیه ها...

که یا باید طبیب آیه را نشان دهد یا خود فرد برتمام قرآن مسلط باشد و جایگاه و روحیه هارا بشناسد و از آیه مورد نیاز استفاده کند

مسئله این است است که ما کار درمان و کارتحقیق را مخلوط کرده ایم و صدمه ها دیده ایم...

نمیدانم شاید داروی درد من این ها باشد:

قرآن میفرماید اگر خوبی میخواهی(نه خوشی)خوبی در:

*عشق به الله و ادامه انسان 

*ودرعمل نماز و زکات

*ودرعهد

*ودروفای به عهد

*ودرصبر و شکیبایی به هنگام درگیری ها(گمان میکنم این مرحله کلید قفل های من است)

این هاهستند که کسری های ماراپرمیکنند و کمبود هارا سرشار هرچند سنگین و ناخوش باشند که خوشی وجود ندارد مگربرای آنها که با ناخوشی ها خوش اند وبا ناخوشی به خوبی میرسند

حتی قرآن راه رسیدن به خوبی را نشان میدهد:"لن تنالو البر حتی تنفقوا مما تحبون"(هیچگاه به خوبی نمیرسید مگر اینکه از محبوب ها وعشق ها بگذرید)

سمعا وطاعتا اسماعیل هایم راذبح میکنم نوش دارو را با عشق سرمیکشم به امید شفا...

پ.ن:بخش عمده این متن از کتاب برداشت از قرآن به قلم استاد صفائی حائری ست

و روزی بغیر حسابی بود برای من.خداوند رحمتشان کند ان شاالله

بسم الله الرحمن الرحیم

از عمر وبلاگ 185 روز میگذرد و زمان زیادیست از نظر من...

دستاورد هایی برای من داشته و آن آشنایی با انسان هایی بزرگوار با افکاری بلند...که کم بوده اند در زندگی ام

بیش از یکسال و نیم است که همه پیامرسان ها و شبکه های اجتماعی ام را حذف کرده ام  و رهایی از آن ها و ورود به اینجا برایم بسیار خوب بوده است.

شرمنده شما هستم که بسیاری از اوقات حال بدم را به شما منتقل کرده ام

نظرات و پیشنهاداتی به صورت خصوصی و عمومی دریافت کرده ام

اما اینبار به صورت رسمی از همه شما درخواست دارم بفرمایید: عاشقی به سبک بی بی را تاکنون چگونه ارزیابی کرده اید و انتقادات و پیشنهاداتتان را با جان دل پذیرایم

از اونجایی که وبلاگ من ازون اول نظرات خصوصی ش خرابه و فقط در قسمت تماس با بنده فعاله اونجا منتظرتون هستم

بسم الله الرحمن الرحیم

و خدایی که موجود کوچکی چون من را در دایره بیکران هستی فراموش نمیکند و روزی میدهد به غیر حساب...

واز این روزی یکهویی اش حالم را خوب میکند...

مگر میشود عاشق خدایی چون هو نشد؟

پیشنهاد میکنم دریافت کنید:

دریافت
حجم: 6.02 مگابایت
توضیحات: مهربانی

                                                                                          ***

*در حال مطالعه گوشه ای از هستی هستم عظمت آن و کوچکی خودم بیچاره ام کرده اصلا نمیتوانم از خدا چیزی بخواهم نمیتوانم دهان به ناشکری باز کنم نمیتوانم در دریای مهربانی اش غرق نشوم نمیتوانم برایش غش نکنم نمیتوانم افسردگی بگیرم و حالم خراب باشد

بسم الله الرحمن الرحیم

شعبان عزیزمان رو به پایان است...

در اعمال این ماه مناجاتی وارد شده است که همه ائمه اطهار آن را با پروردگار مناجات کرده اند خیلی مهم است خیلی باارزش است چنین مناجاتی اکنون در اختیار ماست...

فکرش را بکنید کلماتی را برزبان می آورید که همه معصومین علیهم السلام  آنها را برزبان مبارکشان جاری کرده اند:) واو شوق آوراست:))

هیچ ادعیه ای این مقام را ندارد ...

فرازهایش آن قدر زیبا و عرفانی است که اگر کسی این را بخواند و به آن فکر کند و دنبالش برود حتما به جایی میرسد 

کلی تفسیر دارد و کلی با قرآن تطبیق

نمیشود با حضور قلب این دعا را خواند و دریای اشک نشد

دریابیم این گنج را...

یاعلی(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم

همه چیز خوب است ظاهرا؛اما از این خوب بودن نسیم آرامش نمی وزد. 

از این خوب بودن صدای سکوت بکر نمی‌آید

قاطی رنگ آبی این خوب بودن، چند قطره جوهر تیره ریخته شده .

 همیشه یک جای کار می‌لنگد. یک‌جای این خوب بودن می‌لنگد

 شبیه به پرنده ای که قبل از پریدن شک می‌کند به منطق پرواز. 

یک جای کار می‌لنگد و فکرم به‌جایی قد نمی‌دهد.

 انگار افکارم جایی برای بزرگ‌شدن ندارند. 

تا می‌آیند قد بکشند می‌خوردند به دیواری که این کوچه را بن بست کرده است

دیگر این ها خوب نیستند... نه کارهایم، نه راهم، نه دنیایم. به دلم نمی‌نشینند. 

یک چیزی کم است و من از این کم بودن غصه می‌خورم میخواهم فرصتی داشته باشم تا افکارم پرواز کنند. چشمم به کوچه‌ی رو به روی بن بست میماند کوچه‌ی تو رو به‌روی همین بن بست بود و من سال‌ها از آن غافل بودم.

و هنوز هم توان برخاستن از این بن بست و قدم گذاشتن در کوچه ی آب پاشی شده ات را ندارم ...

بوی آسمانی کوچه ات تا به اینجا میرسد درِ سپید خانه ات به چشمم میخورد

ولی سنگینی تعلقات اجازه حرکت به من رانمیدهد 

اشک میریزم بلند بلند از سنگینی این همه بار...

وَهُوَ یَضِجُّ إِلَیْکَ ضَجِیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ

#تمنای تسلیم

دریافت

بسم الله الرحمن الرحیم

یه رفیق داشتم تو خوابگاه هر صبح که میخواستیم بریم دانشگاه موجبات خنده و شادی ما رو فراهم میکرد:)چجوری؟عرض میکنم.

بچمون موهاش فررررررر بود صبح که از خواب پا میشد عینهو شیر میشد یعنی دور تا دور سرش به قطر ۱۰ سانتی متر مو بود:)

                                                                      ***

با خاله ام رفته بودیم حرم دیدم یه انگشت شصت پاش از جوراب زده بیرون کم کم انگشت بعدی و رسید به سه انگشت...

پاش گرفته بود و یه صحنه دراز کرد دیدم خالم اصلا خودشو اذیت نمیکنه برای پوشوندن انگشت های بیرون زده از جوراب؛

یه بچه از جلومون رد شد انقد براش جالب بود دراز کشید و از خنده ریسه میرفت تازه رف به مامانشم نشون داد و اونا هم خندیدن

گفتم خاله جان یا پارو جمع کن یا چادرتو بنداز روشون

گفت نه خاله جون باشه ملت بخندن دلشون شاد شه ثواب داره

اینجور خانواده ی ثواب کاری هستیم ما:)))

                                                                   ***

اسنپمون راننده پیدا نمیکرد دختر خالم رفت به پذیرش هتل بگه برامون تاکسی بگیره بعد دیده بود آقا پسره گوشی نوکیا ساده داره یه دل نه صد دل عاشقش شده بودیعنی تا خود مشهد مخ ما رو خورد