بسم الله الرحمن الرحیم
شاعر در حرم امام هشتم این شعر را میسراید
اولین بار است کسی من نا لایق را قاطی شعرش میکند آن هم شعری که رنگ و بویش امام رضایی است
(جسارتا شاید متوجه شعر نشوید):
هنر عشق هشتم
این روزها روزگار سختی است
مگر نه اینکه پروانه به دنبال چراغی است
این فنای دیدار حکمت چه نامی است
مگر نه اینکه هر چراغی مثل چراغی است؟
مگر نه این به بهائم یک اسم جدایی است
در وادی مستان ستیز است استخاره با ریز نگاهی
هر آنکه را چنین ، نه مستی , بل نیست جای نمازی
راس الباب رحمت است ، مستی با نور گنبد طلایی
در وادی مستان نیست چنین جام طلایی
عشق تو فصل الخطاب این مستی است
عشق هشتم راس الباب این مستی است
حکمت این فنا نام تو شد عجب فنایی
در حدیث است نام تو نامی زهرایی
