بسم الله الرحمن الرحیم
دبیرستان بودم رفیق شفیقی داشتم عکسش را به سقف زده بودم و هر شب قبل از خواب با او سخن میگفتم از او میخواستم مرا برای نماز شب بیدار کند اما او دلش نمی آمد و مرا هیچ وقت بیدار نکرد حتی برای یک شب:)
اگر به شما گفتند وفا را از که آموخته اید بگویید از بی وفایان
از بی وفایانی چون من...
آخرین باری که با رفیق صحبت کردم را به خاطر نمی آورم
آخرین باری که با اوشوخی کردم و خندیدم و از آرزوهایم گفتم را به خاطر نمی آورم
میگفت میخواهد مانند اربابش بی سر شود و بی سر شد
من تشنه ی شروع غمی آسمانی ام
لطفا برس رفیق!!!
به داد جوانی ام
رفیق شفیق روزهایی که رها بودم:شهید محمد ابراهیم همت
***
پ.ن۱:دیشب مستندی دیدم از شهید مدافع حرم
وباز آن سناریو های تکراری...و باز بالشتی که عایق بود
اوج سیل وقتی بود که صدای شهید را شنیدم قربان صدقه همسرش میرفت:
خانوم خوشگلم،عمرم،همه زندگیم...
پ.ن۲:کسانی که اول پستو خوندن میدونن اینشکلی نبود پست:)
اومدم بعد یک روز عکسو ویرایش کنم کلا پست پرید :(
دیگه هرچی یادم بود نوشتم ولی این اون نمیشه اونو با اشک نوشتم
دقیقا به همین دلیل بهش می گن غده سرطانی