بسم الله الرحمن الرحیم
تا وقتی این نفس میاد و میره ...
تا وقتی ریه ها پر از اکسیژن میشه و قلب خون پمپاژ میکنه
باید زندگی کرد...حالا حال و روزمون داغوون باشه مرده و زنده مون فرقی نکنه...نه نشد
باید فرق کنه به زورم که شده باید زندگی رو به جریان بندازی
طی ده روز 5 کیلو وزن کم کردم زیر چشام گود افتاده
حوصله هیچکارم ندارم...دوست دارم همه چیو مخصوصا این وبلاگو بترکونم(در جریانید که اولین جایی که برای ترکوندن و خالی کردن دق و دلی به ذهنم میرسه وبلاگ مادر مردس)
اما تصمیم گرفتم تصمیم گرفتن یا علی بگم و این مجروح جنگی رو کمی تیمار کنم
به زور میوه تو حلقم میریزم
کتاب میخونم
ورزش میکنم
آشپزی میکنم
حموم میرم
ماسک صورت درست میکنم
میرم تو خط نظم و مرتبی
زیارت عاشورای با توجه میخونم
و...
به چیز هایی که قبلا خیلی راحت میخندیدم الان به زور میخندم تا فراموشم نشه خندیدن
حالا ول کنیم این صوبتاروبابا...یه دوتا ماجرا براتون تعریف کنم:))
من :تو اتاق کارم در حال نماز خوندن
صدای آقای بخشی(پذیرش) میاد که داد میزنه:خانوم دکتر گوشی رو بردارید با شما کاردارن
خانوم دکتر داد میزنه:کیه؟
آقای بخشی:یه خانومه... کارتون داره از مریضاس
خانوم دکتر خب کیه؟
آقای بخشی با مِنّومِن:اکرم خانوم
من:رکعت آخر نماز در حال سلام دادن..مگه دیگه این نماز عروج میکنه؟نمازی که داری میترکی از خنده و گیرای کق خانوم دکتر
آخه مثلا بفهمی کیه چه دردی ازت دوا میشه؟
الان اکرم خانومو شناختی اصلا؟؟
نکته ای که الان به ذهنم رسید اینه که آقای بخشی از کجا میدونست اسمش اکرمه!!!
دلم به حال آقای بخشی میسوزه هر روز از اول صبح تا آخر وقت کاری صدای خانوم دکتر در مرکز طنین انداز میشه که هی میگه آقای بخشیییییی آقای بخشییییی
ینی آلرژی گرفتم به کلمه ی آقای بخشی
+یه حاج آقایی اومده بود بنده ی خدا مشکل مغزی داشت
خانوم دکتر میخواست تمرکزش رو بررسی کنه گفت انگشتتو بزار رو نوک دماغت سریع بردار و هی تکرار کن
حاجی همون حرکت اول انگشتو کرد تو دماغش
خانوم دکنر:حاج آقا چیکار میکنی؟دستتو درآر
حاجی: در همان پوزیشن خیره شده به خانوم دکتر
خانوم دکتر:ای بابا در بیارین دیگه(حاجی در همان حالت)
خانوم دکتر در حالی که جیغ بنفش میکشد:آقای بخشیییییییییی بیاین دستشو از دماغش درآرین...
شمام به زور بخندین انرژی خنده هاتونو میخوام...
