بسم الله الرحمن الرحیم
کفش های ماه را به پا کرده ام دوباره عازم توام...
فقط به قصد تو می آیم فقط تو....
فرار میکنم از همه چیز از همه کس به سوی تو...
تویی که فقط امام نبودی همه چیز بودی همه کس بودی
آغوش پدرانه ات مستدام
در خوشبختی من همین بس که آقایی چون تو دارم...
میدانم هرچقدر اظهار دوست داشتن کنم کم است میدانم هرچقدر جان فداکنم کم است
اما تو سلطانی و من هلاک نگاه پدرانه ات...
بابی انت و امی و نفسی ...
