بسم الله الرحمن الرحیم

بابایی من تو حال گریون ازتون پابوسی خواستم

اما به جای حرم منو کشوندین کنار طبیعت و دریای زیبای  خدا

تا حالم رو خوب کنید که با اون قیافه ی دماغ قرمز و چشای پف کرده خدمت نرسم؟

ای بابای رئوفم ای بابای بی نظیرم :) یعنی من هلاکِ این نگاه مهربون شمام

آقا جان به تلافی روز میلادتون که حالِ ترکوندن نداشتم که فقط اشک میریختم تسبیح دستم گرفتم و علی رغم نگاه های پرتیکه همسفرام صلوات میفرستم و تقدیم به شما میکنم

آتش وجودم را فقط دریای شما خاموش میکند و بس

+آبشار شیرآباد فک کنم

بسم الله الرحمن الرحیم

 از دست صیاد روزگار ، آهو صفت می دوم و خود را به آغوشی می اندازم مهربانتر از آغوش مادر و از آنجا بوی خدا می آید،بوی علی ،بوی زهرا،حسن و بوی سیب،بوی حبیبم حسین ...

 امضا:کسی که با همه ی ریزنقشی اش در بیکران چشم شما جا نمیشود